Over Veerkracht en Adoptie

Wikje Brandsma werd als kind geadopteerd door Nederlandse ouders. Opgegroeid in een warm gezin, omringd door liefde, leek alles voorspoedig te gaan. Maar op de middelbare school begon een diepere zoektocht. Waarom had ze een laag zelfbeeld? Waar kwamen haar lagen van woede vandaan? En de meest knagende vraag: Wie ben ik?

Van jongs af aan kreeg Wikje vragen als: Wil je je moeder zien? Maar is dat wel de juiste vraag? Adoptie bracht haar kansen, maar ook innerlijke conflicten, onzichtbare verwachtingen en het voortdurende gevoel ‘anders’ te zijn. Het besef een vreemdeling te zijn, ‘te zwart, te klein en nietig’, zorgde ervoor dat ze zich aanpaste aan hoe anderen haar zagen en noemden. Pesten en racisme maakten diepe indruk en brachten de zoektocht naar haar identiteit in een stroomversnelling.

Hoe ga je om met de pijn van adoptie? Hoe blijf je gefocust op school, stages en vriendschappen, terwijl je worstelt met je identiteit? En hoe voel je je thuis in een lichaam dat niet altijd als ‘eigen’ voelt? Pas na jaren kreeg de pijn en leegte vorm en betekenis.

In haar lezingen vertelt Wikje over adoptie, afstand en autonomie. Als geen ander weet ze wat adoptie betekent op het gebied van afhankelijkheid en zelfbeschikking. Autonomie is een belangrijk thema: het geeft regie, leiderschap en bestaansrecht.

Wikje Brandsma (Widh) verzorgt inspirerende lezingen over adoptie en de invloed ervan op verschillende levensfasen. Ze belicht de emotionele lagen die elke zeven jaar weer nieuwe dimensies krijgen. Adoptie is intens. Het vraagt om balans tussen ‘doe normaal en leef in het heden’ en ‘geef om je verleden en wees bijzonder’.

Wie deze kunst verstaat, brengt zijn leven in harmonie. Want het verleden blijft altijd een deel van de toekomst. Adoptie is geen afgesloten hoofdstuk, maar een blijvend onderdeel van je bestaan.

Benieuwd naar een lezing van Wikje Brandsma? Neem contact op voor meer informatie.